بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از تفریحات سالم در بین جوانان، تماشای فیلم و سریال‌های متنوع است. در دنیای گسترده و هزار رنگ امروز، انواع و اقسام فیلم‌ها با اهداف مختلف تولید می‌شوند. هر فیلم بر حسب مضمون فیلمنامه، پلات داستان، نحوه کارگردانی، دکور صحنه، محل فیلمبرداری، شخص کارگردان و از همه مهمتر بازیگران فیلم، جلب مخاطب می‌کند.


در کشور ما نیز مخاطبان فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی در انتخاب آنچه مدنظرشان است، از این قاعده مستثنی نیستند. اما آنچه باید در تولید و تهیه فیلم‌ها و سریال‌ها در ایران اسلامیمان مورد توجه دست‌اندرکاران سینما و صدا و سیما قرار بگیرد، اهمیت بالای صدا و سیما و رسالت مهم این دستگاه است.



امام خمینی در بیانات خود در بیست و نه اسفند 57 در دیدار دولت موقت فرمودند: "رادیو و تلویزیون یک دستگاهى است که هم در طرف تبلیغات فاسد اهمیت زیاد دارد و هم در طرف تبلیغات صحیح... تمام مطبوعات این‌طور است منتها اهمیت تلویزیون بیشتر از همه است، اهمیت رادیو- تلویزیون بیشتر از همه است. این دستگاهها دستگاههاى تربیتى است؛ باید تمام اقشار ملت با این دستگاهها تربیت بشوند؛ یک دانشگاه عمومى است. دانشگاهها دانشگاههاى موضعى است، این یک دانشگاه عمومى است یعنى دانشگاهى است که در تمام سطح کشور گسترده است."



با توجه به سخنان حضرت امام(ره)  نیاز است که روی فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی تولید شده در صدا و سیما، تامل شود. آیا واقعا سینمای ما و تلویزیون ما، اکنون در حد چند واحد از دروس تخصصی عمومی، اساتید خوبی برای جوانان ما هستند؟ آیا مضمون فیلم‌های سینمایی در حدی هست که بتوان از آن به‌عنوان درسی از دروس آن دانشگاهِ عمومیِ موردِ نظرِ امام خمینی (ره) یاد کرد؟ آیا نحوه پوشش کاراکترهای فیلم‌ها، نه فقط حجاب ظاهری بلکه عفاف و گفتار و رفتار ایشان، در چارجوب قوانین الهی، اسلامی، شرعی و عرفی است؟




امام خامنه ای در دیدار با هنرمندان و دست‌اندرکاران صدا و سیما، در 12 تیر 1389 فرمودند: "]در ساختن فیلم‌ها و سریال‌ها [ واقعاً خط‌قرمزهائى هست که باید رعایت شود. یک جاهائى عبور از برخى از خطوط قرمز اخلاقى - منظورم خطوط قرمز سیاسى هم خیلى نیست؛ عمدتاً انسان نگران اخلاق و دین و این چیزهاست - در بعضى از فیلمها و سریال‌ها لزومى ندارد. انسان نگاه میکند، مى‌بیند این سریالِ خوش‌ساخت و خوش‌مضمون اگر این زائده را نداشته باشد، هیچ زیانى به این سریال نمیرساند؛"



و اما امروز ظاهرا عبور از خطوط قرمز اخلاقی و الهی، در فیلم‌های سینمایی با مضمون‌های متفاوت بسیار طبیعی شده است. به خصوص نحوه رفتار و پوشش کاراکترهای فیلم متاسفانه هیچگونه توجیه شرعی و عرفی ندارد.



پرواضح است که کاراکترهای فیلم های تلویزیونی، الگوهای موثری برای قشر نوجوان و جوانِ جوامع، محسوب می‌شوند. وقتی در اکثریت قاطع فیلم‌های سینمایی، هیچ حد و مرزی بین شخصیت‌های فیلم (که در داستان خود فیلم هم محرم نیستند) وجود ندارد و هیچ خط قرمزی هم در رفتار و گفتار و منششان نیست، چه انتظاری از نوجوان و یا جوانی که مرتب از طریق این رسانه تغذیه می‌شود داریم که بتواند در موقعیت‌های مختلف زندگی‌اش، رفتار و منش صحیح و قانونی را تشخیص بدهد.



و یا زمانی که در اکثر قریب به‌اتفاق فیلم‌های سینمایی مسئله حجاب و پوشش ظاهری زن، و یا حجاب و عفاف رفتاری مرد، هیچ جایگاهی ندارد؛ آیا طرح‌هایی مثل امنیت اجتماعی پلیس در مبارزه با بدحجابی اثری هم دارد؟ اکثر کاراکترهای فیلم‌های پرمخاطب سینمایی امروز، از نظر حجاب و عفاف در سطح بسیار بدی در فیلم ظاهر می‌شوند و در کنار ظاهر، خط‌قرمزهای اخلاقی را نیز رعایت نمی‌کنند.



آنچه امروز سینما و صدا و سیما در قسمت فیلم و سریال و فیلم‌های سینمایی به آن نیاز دارد، بازبینی دوباره و یا تصویب قانونی برای رعایت  پوشش و حجاب و عفافِ شرعی و عرفی دربین  شخصیت‌های فیلم می‌باشد. که اگر صدا و سیما و سینمای کشور که به فرموده امام‌خمینی (ره)، دانشگاه عمومی است واقعا به یک دانشگاه قابل قبول و موثر تبدیل شود، نیازی به  طرح‌های کم‌تاثیر و پرهزینه‌ای چون طرح پلیس در مبارزه با بدحجابی نخواهد بود.



واقعیت این است که طرح مبارزه با بدحجابی را باید از سینما و صدا و سیما شروع کرد و اجازه اکران و پخش به فیلم‌ها و سریال‌های مروج بی‌حجابی و بی‌عفافی را نداد.

پی نوشت:

این مطلب برای چارقد نوشته شد.

همین مطلب در سایت نیاز روز